Münafiqlər heysiyyətsiz və yalançı olduqları üçün Peyğəmbərimizlə (səv) tək danışmaq istəyirlər ki, yalançılıqlarına çox adam şahid olmasın.

Ağlamaq, kədərli görünmək münafiqlərin oyunlarından biridir. Hz. Yusif qissəsində bu oyunlar ətraflı şəkildə bildirilir.

Özünü yazıq göstərməyə çalışmaq da münafiq oyunudur. Yusif qissəsində Yusifin qardaşlarının üslubunda bu açıq şəkildə görünür.

Münafiqin əsas xüsusiyyətlərindən biri yalançılıqdır. Ancaq çox axmaq yalanlar danışır. Yalanının açıq şəkildə hiss edildiyini özü anlamır.

Əhli-Beyti şəhid edən, dövrümüzə qədər çatan xurafatçılıq Peyğəmbərimiz (səv) dövründəki münafiqlərin müşrik ruhu və zehniyyətidir.

Münafiqlərin küfrün yanında qalmaqlarına səbəb küfrə məlumat ötürməkdir. Yoxsa müsəlmanların yanında yaşamaq istəməzlər.

Münafiqlər çox yalan danışdıqları üçün sözləri çox ziddiyyətli olur. Axmaq olduqları üçün yalanlarını unudub məntiqsiz danışırlar.

Möminlərin bir-birlərini sevməsi münafiqləri çox narahat edir. Müsəlmanların arasını vurmağa çalışırlar.

Müsəlmanlara yaxşılıq toxunması, onların sevinci, sevgisi münafiqləri dəli edir, buna hədsiz həsəd aparırlar.

Münafiqi ən çox narahat edən müsəlmanların bir-birlərinə sevgisidir. Ən çox sevilməyə layiq olanın, ən üstünün özləri olduqlarını düşünürlər.

Münafiqlər küfrlə birgə yaşaya bilməzlər. Öz aralarında bir qrup yaradırlar. Saxtakar olduqları üçün küfr onları çox alçaldır.

Münafiqlər davamlı şübhə içindədirlər. Allahdan, Peyğəmbərdən (səv), Qurandan şübhələnirlər.

Münafiqlər heç kimi sevmirlər, özləri də sevilmirlər. Buna görə həmişə narahat yaşayırlar.