Musa (əs) dövründə münafiqlər çox idi və Musanın yanında idilər. Çox xainliklər edirdilər.

“Bəqərə” surəsindəki qissədə inəyi kəsməmək üçün bir çox detalı soruşmaqları xurafatçılğın məntiqini göstərir.

Allah inək kəsməkləri üçün açıq hökm buyurur, xurafatçılar məhz hz. Musanı narahat etmək üçün münafiqlər onlarla detalı soruşurlar.

Münafiqlər küfrə qəlbən bağlıdırlar. Küfr sisteminin hər detalına ağılsızlıqla heyranlıq duyurlar.

Samiri insanların beynini uyuşduran, dindən uzaqlaşdıran, müsəlmanların diqqətini yayındıran, Musaya qarşı şübhə yaradan əxlaqsız biri idi.

Samirinin məqsədi Musadan insanları uzaqlaşdırıb onu tək qoymaq idi. Tələsinə özü düşdü, Allah onu tək, köməksiz qoydu.

Samiri o dövrün münafiqlərinin başı idi, digər münafiqlərə də münafiqliyi öyrədirdi.

Münafiqlər Allahdan, dindən danışdıqda narahat olurlar və dinlə əlaqələrinin bilinməyini istəmirlər.

Münafiq küfrə bənzəməyə çalışdığı və özünü bu yolda alçaltdığı üçün zillət vurulmuş bir insandır.

Müsəlman Allaha səmimi yaxınlaşarsa keyfiyyətin ən gözəlini yaşayar. Münafiq isə gücü və keyfiyyəti küfrün yanında axtarır.

Münafiq müsəlmana sirrini açmaz, ancaq küfrə hər şeyini deyər, ona güvənər.

Lovğalıq münafiqlərin əsas üslubudur, özünüçəkən və çoxbilmiş üslubları vardır.

Münafiqlər ilan kimi davamlı pislik axtarırlar. Münafiqlərin tərəfdarları vardır. Bu yaltaqlar münafiqləri və küfrü güclü hesab edirlər.

Küfr alçaldıldıqca rahatlanır, hörmət və dəyər verilməsindən xoşu gəlmir. Ona görə də Musanın (əs) yanındakılar təkidlə Firona qayıtmaq istəyirlər.

Münafiqlər nə plan qururlar qursunlar mütləq məğlubdurlar. Möminlər də həmişə qalibdirlər.