Münafiqin xüsusiyyətlərindən biri də müsəlmanı narahat etmək arzusudur. Sözü ilə, baxışı ilə, eyhamları ilə müsəlmanı narahat etməyə çalışır.

Münafiq müsəlmanı hər narahat etdikdə Allahın bəlasına bir addım daha yaxınlaşır. Müsəlmanın savab qazanmasına vəsilə olur.

Münafiqlər elə düşünürlər ki, onları heç kim başa düşmür, gizli hərəkət edirlər. Çox böyük səhv edirlər. Bütün əməlləri görünür və başa düşülür.

Münafiqlər şeytan kimi əsəbi və məntiqsiz olurlar. Məntiqləri kor olduğu üçün onlarla danışmaq çox çətindir.

Şeytan necə tərsdirsə iblis olan münafiqlər də elə tərs və narahat xarakterli olurlar. Hər cür xainliq, əxlaqsızlıq edə bilərlər.

Münafiqlər müsəlmanların arasında yaşayan şeytan kimidirlər. Bu da müsəlmanların savabı üçündür.

Mal-mülk həmişə münafiqin başına bəla olub. Mənfəət əldə etmək üçün küfrə xidmət edərkən özünü alçaldır və sürünür.

Dərin dövlət dedikdə dəccaliyyətin beynini nəzərdə tuturuq. Münafiq hər hansı yolla mütləq dəccaliyyətə bağlanır.

Münafiq əxlaqsız, şəxsiyyətsiz olduğunu özü də bilir. Bu murdarın odu davamlı özünü yandırır.

Münafiq zehniyyətli insanlar sığındıqları insanın gücünü itirdiyini gördükdə onlardan dərhal üz çevirirlər. Güc kimdədirsə ona sığınırlar.